Pinksterzondag, vanochtend warm afscheid genomen van de La Albugue en de gehele familie, incl. de stichters. Chapeau, wat een doorzetters!
Ook de tikkende mus kwam nog even dag zeggen.
In Albi, op zo'n 40 km, mijn logies betrokken, de auto met inhoud in een garagetje gepropt en wat rondgewandeld. Dus ook wat lekkers tegengekomen, een tuin met 50 kwekkende eetlustigen kun je zoiets moeilijk laten liggen, zeker als je wat trek begint te krijgen. Geen wonder dat je na een verdere rondwandeling langs bijna Toscaanse taferelen aan de Tarn wat slaperig wordt, dat gaat natuurlijk een namiddagslaapje worden, zeker met je bed op loopafstand! Enfin, ik stort wat in, krabbel weer op en trakteer mezelf op een bière-regional, iets met kersen want die zijn rijp. Naast me wordt gerookt (iets ondeugends?) We moeten er om lachen want ik begin geweldig te niezen, misschien mijn eerste joint meegekregen?
Het avondeten, om half 10, wordt cabillaud met een zalige ragout. Met veel Google en een beetje van mezelf kun je je hier best redden.
Af en toe bekruipt me een soort begrip voor de mensen die de Valeientocht hebben opgezet. De overgave aan Frans landleven en ver van het meeste stedelijke geruis. Natuurlijk is ook dat instabiel maar langzaam word ik toch een tikkie jaloers.
Sorry dat de foto's zo door elkaar staan maar dat kan ik nu niet eenvoudig repareren.
Het blijft een genot om alle verhalen te lezen. Groetjes van Aurora, Gonca en Radmer
BeantwoordenVerwijderenFijn, dat voelt goed.
VerwijderenDaar ben ik het van harte mee eens. Leuk om zo mee te kunnen genieten Thomas! Marleen
BeantwoordenVerwijderen