Vanochtend kwamen de jagers terug met lege handen, niets gezien, laat staan geschoten. Maar niet getreurd want vanavond tegen de schemering zijn er weer nieuwe kansen.
Na een roerend afscheid en een goede tegeltjeswijsheid wacht mij een forse rit. Veel péage, dat rijdt makkelijk en vergt veel benzine vooral omdat ik dwars door het Central Massive ga tot 1170 m hoog, en regelmatig naar beneden. Enfin, Tom Tom doet zijn werk en tegen 7-en arriveer ik op mijn gastadres bij Anna en Wilfried in het huis La Bouysse.
Het huis is prachtig gelegen en zonder voorkennis onvindbaar en is bereikt door onverlichte tunneltjes van verlaten spoorweggetjes die nooit in exploitatie zijn geweest. Het laatste stukje grindweg maakt het nog mooier. Wat een pioniersmentaliteit om hier zo'n bouwval tot dit rustoord te veranderen!
Na een roerend afscheid en een goede tegeltjeswijsheid wacht mij een forse rit. Veel péage, dat rijdt makkelijk en vergt veel benzine vooral omdat ik dwars door het Central Massive ga tot 1170 m hoog, en regelmatig naar beneden. Enfin, Tom Tom doet zijn werk en tegen 7-en arriveer ik op mijn gastadres bij Anna en Wilfried in het huis La Bouysse.
Het reed alsof ik ineens een elektrische auto had. Ik hoorde geen motor meer! Door al dat klimmen en dalen waren mijn oortjes "op slot" geraakt. Inmiddels weer hersteld hoor.
 |
| In La Bouysse wordt dit jaar voor het eerst buiten gegeten |
Vandaag wordt er voor het eerst dit jaar buiten gegeten en dat smaakt prima en naar meer.
Wilfried schoolt me met geduld bij in kennis van muziek en ik val voor zijn achtergrondmuziek: Canto Ostinato op harp. Ga ik thuis zeker aanschaffen.
Morgen gaat er gefietst worden en dat vergt nog wel wel wat herschikken van de bagage maar eerst eens lekker slapen. Dat móet wel lukken!
Morgen gaat er gefietst worden en dat vergt nog wel wel wat herschikken van de bagage maar eerst eens lekker slapen. Dat móet wel lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten